Uniek Dederiek
Ik ben een beelddenker. Of beter: een “beeld-voeler”. Bij mij komt de wereld binnen via beelden.
En wat mij steeds weer raakt is de verbinding die er ligt tussen mijn lichaam en mijn persoonlijke verhaal, mijn ervaringen. In het léven van mijn verhaal kom ik altijd weer bij mijn voelende lichaam uit. Zij doet mij voelen dat het nodig is mijn levenservaringen te erkennen en te omarmen, omdat ze me gemaakt hebben tot wie ik ben: uniek Dederiek.

Haptonomie en verhalen
De haptonomie en haptotherapie én tevens de beelden en metaforen uit verhalen zijn voor mij een middel geworden om me steeds dieper te verbinden met mijn eigen verhaal. Haar niet als mijn last – maar als een uitdrukking van die ik ben – te gaan ervaren. De haptonomie brengt mij middels mijn voelende lichaam bij mijn eigen verhalen. De onpersoonlijke verhalen, zoals mythen en sprookjes, helpen mij via de beelden te verbinden met delen van mezelf, die ik eerder niet onder ogen kon zien. Beide helpen me om compassie te voelen voor mijn eigen verhaal. 

Ervaringen
In het werken met het “bezielde lichaam” (het lichaam dat bewoond wordt door een ziel), met het aanreiken van ervaringen én met onpersoonlijke verhalen, komt voor mij alles samen waarvoor ik warm-loop: lichaam, voelen, beelden en verbinden. Daarmee werk ik vanuit dat wat dicht bij mezelf ligt en kan ik putten uit mijn eigen bron.

Creativiteit
Mijn creatieve bron blijkt oneindig. Waar ik eerder dacht dat ik niet zo creatief was, heb ik door de jaren heen ontdekt dat ik echt een creatief wezen ben en dat uit zich op vele terreinen. Het belangrijkste daarin is dat ik mezelf toesta om te spelen, te ontdekken en het op mijn eigen manier te doen. Daarin ontmoet ik mijn levenslust.

Kwetsbaarheid en kracht
Mijn naam is Dederiek Daum (1965). Ik woon in Zutphen, ik ben getrouwd en moeder van 2 dochters. Mijn oudste dochter is langgeleden overleden. Haar sterven heeft mij, naast een groot verlies, ook veel gebracht en mij geholpen bij mijn persoonlijke groei. Ook van mijn jongste dochter, inmiddels 19, heb ik ontzettend veel geleerd (en nog steeds) over mens-zijn, vrouw-zijn, moeder-zijn en mijn eigen innerlijk kind.
In mijn verschillende soorten werk als haptotherapeute, later met stervende mensen, als eerder ook met barende vrouwen en jonge moeders (kraamzorg) heb ik mensen ontmoet in hun grootste kwetsbaarheid én kracht. Maskers mochten afvallen. Geboorte en sterven zijn voor mij beide momenten, waarin ik de puurheid en authenticiteit van een mens kan ervaren. Die puurheid is precies waar ik mezelf en een ander hoop te ontmoeten.
Het boek “De Ontembare Vrouw”, van Clarissa Pinkola Estés, is voor mij een grote inspiratiebron. Ik heb jarenlang vrouwengroepen begeleid, waarin steeds een verhaal centraal stond uit dit prachtige boek.
Mijn huidige werk is ontstaan vanuit de kwetsbaarheid van mijn eigen levensloop, maar zeker ook door mijn kracht die ik hierin ont-dekte. Deze twee, kwetsbaarheid en kracht, vormen de basis van waaruit ik vrouwen begeleid.

Ik geef in deze trajecten geen therapie. Maar ik noem mezelf een  “Poortwachteres”. Zij, die aanwezig is bij belangrijke momenten in het leven van een vrouw, wanneer zij door haar poort stapt, het oude achter zich laat en een nieuw landschap ingaat.

Wil je meer over mij lezen?
In OERVROUW-magazine nr. 14 staat
een artikel van 12 pagina’s over mijn leven en werk.

Betekenis geven aan je eigen verhaal!